مهیاوه : مهیاوه که مهیابه ، ماهیاوه، مهیوه، مهوه، موه، هم به آن می
گویند، غذای مخصوص مردم جنوب ایران است گویا کلمه مهوه و مهیاوه، در اصل از
دوکلمه ماهی و آوه ، مرکب بوده و آوه به معنی آب است .
رنگ و طعم مهیاوه : مهیاوه یک نوع غذای آبکی تیره رنگ و شور و تند است که آن را از یک نوع ماهی ریز به نام موتو، متو یا حشینه ( مومغ ، ساردین ) درست می کنند و با نان یا همراه غذاهای دیگر به مصرف می رسانند و بسیار مقوی و اشتها آور است .
روش تهیه مهیاوه :
الف ) از پودر ماهی : ماهیهای مذکور را در روی شن و ماسه کنار دریا خشک می کنند و اگر بخواهند از پودر آن استفاده کنند، پس از اینکه خوب خشک شد ماهیها را کاملاٌ کوبیده و بعد ، الک می کنند و شن و ماسه را از آن جدا می سازند و بعد پودر ماهی را با زرد چوبه، فلفل، راز ( دانه باریک و سیاه رنگ )، گشنیز و خردل مخلوط ساخته ، دوباره می کوبند و در آب و نمک می ریزند و در شیشه یا خمره مخصوص ریخته و درش را می بندند و بعد ظرف را به مدت 20تا 30 روز در آفتاب قرار می دهند، مایعی که به این ترتیب فراهم میشود، نسبتاٌ روان و با بوی زننده می باشد. مهیاوه را روی نان مالیده می خورند.
ب) از ماهی : برای تهیه مهیاوه از ماهی، در ابتدا مقداری ماهی خشک موتو یا حشینه را شسته و سر آن را جدا کرده و در حلب یا خمره می اندازند و در حدود دو کیلو نمک به آن میافزایند و در آفتاب می گذارند و هر روز با چوب مخصوصی ، آن را بهم می زنند و به وسیله آبکش ،صاف کرده آب آن را در ظرفی دیگر جدا ساخته و تفاله آن را به دور میریزند سپس مقداری خردل بو داده و پوست نارنج کوبیده را روی مایع می ریزند، سپس همه را داخل خمره کرده در آن را بسته مجدداٌ در آفتاب می گذارند و چند روز صبر می کنند و بعد به سراغ آن می روند.
با آرزوی سلامتی برای همه شما
منبع : شهر زیبای فین
سوراخ یا سوراغ: سوراغ یکی دیگر از غذاهای محلی مردم بخش فین و استان هرمزگان می باشد که البته باید آن را نوعی دسر نامید چونکه برای طعم دادن به غذا از آن استفاده می شود و هم اینکه همراه غذای اصلی میل می شود . موقع مصرف این دسر خوشمزه بیشتر در فصول گرم سال می باشد .
طرز تهیه سوراغ : بانوان فینی برای تهیه سوراغ ابتدا ماهی مومَغ (حشینه ) و آب نمک و گِل سرخی به نام گِلَک و پوست نارنج ( برای اینکه خوشبو شود ) را در حلب با هم مخلوط می کنند و در حدود تقریبا 1 ماه یا بیشتر آن را در ظرف مخصوصی به نام دوسِنگ که از جنس سفال است می ریزند و در پشت بام خانه یا در مقابل نور آفتاب قرار می دهند تا به اصطلاح خوب جا بیافتد . بعد از آماده شدن آن ، آب سوراغ را برداشته و روی نان های محلی که خود آنها را می پزند می مالند و به اصطلاح نان سوراغ روغنی می خورند که بسیار خوشمزه و خوش طعم است .